Samen wandelen en koken

“Ibrahim is een supervrijwilliger en wil altijd onder de mensen zijn”, zegt Ivan. “Overal waar er iets te doen is, zie je Ibrahim. Ik had hem dus al vaker gezien. In het begin van 2020 werd ik zijn buddy. Wat doen we zoal samen? We gaan wandelen, samen met mijn hond Obama. We koken af en toe voor elkaar. En we hebben regelmatig contact via WhatsApp. Vaak gaat het over kleine dingen zoals een formulier, factuur of brief waar hij niet wijs uit raakt. Denk maar eens aan de papierberg die je zelf krijgt als je bijvoorbeeld verhuist. Ibrahim heeft weleens lachend gezegd: ‘Al die papieren, nu begrijp ik waarom er in België zo weinig bomen staan.’ Je kunt hem geen ongelijk geven. Eind vorig jaar brak hij zijn dijbeen. In het begin raakte hij met zijn krukken niet op de bus. Dan ben ik voor hem boodschappen gaan doen en heb ik hem een aantal keer naar school gebracht.”

Even de miserie vergeten

Moeten buddy’s ook Nederlandse les geven? “Nee, zeker niet”, antwoordt Ivan. “Daar zijn andere organisaties voor. Het belangrijkste als buddy is dat je de nieuwkomers op hun gemak stelt. Heel vaak komen die mensen uit moeilijke situaties in hun thuisland – armoede, oorlog, militaire regimes – en hebben ze hun familie en vrienden moeten achterlaten. Dankzij jou kunnen ze die miserie even vergeten. We hebben vaak de neiging om direct van alles aan te leren en uit te leggen. Het is beter om eerst te luisteren naar de mensen, wie ze zijn, waar ze vandaan komen en waarmee ze hulp nodig hebben. Dan groeit er veel sneller vertrouwen. Je kiest zelf hoelang je buddy blijft. Sommigen trekken snel hun plan, anderen hebben langer begeleiding nodig en de meesten worden en blijven vrienden.”